" Υou are doing a great job, have a nice weekend! "
Εγραψε ένα ακόμη σχόλιο και έπεσε για ύπνο. Σε δυο ώρες σηκώθηκε αναστατωμένος και ξανακάθισε στον υπολογιστή. Αυτός δεν κλείνει ποτέ και για κανένα λόγο. Κι όταν χρειάζεται συντήρηση έρχεται στο σπίτι ο ειδικός κι ο Santos είναι πάντα ΠΑΡΩΝ.
"Ο ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ ΑΚΟΥΣ;",
ούρλιαξε σε έναν που πήγε να τον κλείσει κάποτε για να αλλάξει ένα καλωδιάκι.
"Κάνε ό,τι είναι να κάνεις με ανοιχτό τον υπολογιστή αλλιώς μην το κάνεις καθόλου"
Αυτή την εντολή όποιος πήγαινε να την παραβεί δεν ξαναδούλευε εκεί. Παραδόξως, δεν ξαναδούλευε πουθενά.
Ο David ξανάνοιγει μανιωδώς τον browser και γράφει άλλα 30 σχόλια από δω κι από κει. "Πάμε καλά, πάμε πολύ καλά...λίγος χρόνος χρειάζεται ακόμα....".
Ξαφνικά ιδρώνει, "ΟΧΙ ΓΑΜΩΤΟ.....ΟΧΙ....". Αρχίσει ένα τρέμουλο που αυξάνει. Κρυώνει. Προσπαθεί με τη σκέψη να το απωθήσει...... "ΝΟ....ΝΟΟΟΟΟΟ......"
Έχασε τον έλεγχο.
Τρέμει, όλο και πιο έντονα, πέφτει κάτω και σπαρταράει....ο αφρός ξεχύνεται απ' τις άκρες των χειλιών, τα άκρα του λυγίζουν και αγκυλώνουν ανεξέλεγκτα, κιτρινίζει στα μάτια του το φως του πορτατίφ και κάπου εκεί τελειώνει η νύχτα του.
....................
Το πρωί ξυπνάει μέσα στη γνωστή μυρωδιά των αφρών και των γαστρικών υγρών, ρίχνει λίγο νερό στα μαλλιά γύρω απ' τη φαλάκρα που έχουν μακρύνει υπερβολικά. Αυτό τον βοηθάει να νιώσει λίγο καλύτερα. Είναι κουρασμένος από τη μάχη με την επιληψία.
Παίρνει μια άγευστη μπάρα συμπιεσμένων δημητριακών με γλυκόζη απο το ψυγείο και ξανακάθεται στον υπολογιστή. Το στόμα του βρωμάει από τον ύπνο και την κρίση. Προχτές έχασε κι άλλο δόντι. Την μασάει βιαστικά, ενώ τα υπόλοιπα δόντια του ματώνουν, την κρατάει στο δεξί και με το άλλο γράφει ακόμα ένα comment. Μήνες τώρα καταναλώνει μόνο τέτοιες μπάρες, τις παίρνει από τους καταδρομείς του Πορτογαλικού στρατού. Έχει έναν φίλο που δουλεύει εκεί, ο οποίος είναι κρυφός αντιμιλιταριστής blogger και του τις αφήνει τα μεσάνυχτα μέσα στο γραμματοκιβώτιο. Έχουν το μέγεθος ενός κινητού τηλεφώνου και θερμίδες όσες ένα γεύμα. Όταν τις τρως, αυτές ενεργοποιούνται από τα οξέα και τα υγρά του στομάχου και φουσκώνουν δίνοντάς σου την αίσθηση κορεσμού. Και κλέβεις χρόνο από το φαγητό.
Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχουν απολαύσεις πια για το David Santos. Μόνο όταν γράφει κάποιο σχόλιο, έχει ένα μικρό ανεπαίσθητο οργασμό. Η λέξη φαγητό δεν του λέει τίποτα. Η λέξη έρωτας είναι μόνο για τα δήθεν ποιήματά του.
Ανοίγει έναν φάκελο που έχει μέσα όλα τα πρότυπα των σχολίων που γράφει. Με τη σειρά, όπως το έχει μελετήσει. Ποτέ δε θα τα διαβάσει με τον τρόπο που θέλει να κάνει τον υπόλοιπο κόσμο να τα διαβάσει. Ξέρει πόσο επικίνδυνο είναι. Ανοίγει και το βιβλίο με την κωδικοποιημένη ασφαλή σειρά ανάγνωσής τους, για πιο σίγουρα. Αντιγράφει μερικά και τα επικολλάει. Νευριασμένος πληκτρολογει ταχύτατα σα μηχανή τα word verification και συνεχίζει.....
Που και που κοιτάει και τη φωτογραφία στο προφίλ του. Ήταν η τελευταία φορά που θυμάται το δέρμα του να έχει χρώμα ανθρώπινο. Στο φωτογραφείο που την έβγαλε με τη μαύρη ζιβάγκο και το μαύρο παλτό ο φωτογράφος τον ρώτησε αν ήταν ιερέας. Τη χλευάζει. Είναι ευτυχισμένος που δε μοιάζει με το πιθηκοειδές γένος του πια.
Πού και πού φοβάται και για την επιληψία του. Δε φοβάται το θάνατο, είναι αστείος ο θάνατος γι'αυτόν. Τρέμει μόνο τη μη εκπλήρωση της αποστολής του που θα τον καταδικάσει σε αιώνια κόλαση. Δεν τον έχει δει ποτέ γιατρός από τότε που άρχισε να αφρίζει ξαφνικά. Δε μισεί ωστόσο τον εαυτό του που αγνόησε τις προειδοποιήσεις της εταιρίας οθονών για τις πιθανές συνέπειες κατάχρησης των συσκευών της. Ο σκοπός του είναι πιο σοβαρός από μερικές μικρές ασήμαντες επιληπτικές κρίσεις.
Διαβάζει στο χειρόγραφο αγαπημένο ημερολόγιό του, την προχτεσινή τελευταία του προσθήκη.
"Μερικοί μήνες ακόμα, ίσως δέκα, ίσως ένας χρόνος....ο νέος "Angels' phrenitis virus" θα 'χει διασπαρεί από το διαδίκτυο σ' όλο τον κόσμο. Δε θα τον πιάνουν τα αντιβιοτικά των υπολογιστών γιατί θα μπαίνει κατευθείαν από τις προτάσεις των οθονών στα μυαλά των ανθρώπων. Οι πρώτοι που θα προσβληθούν, θα΄ναι σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου οι αναγνώστες που θα διαβάσουν με τη σωστή σειρά τα σχόλιά μου. Μετά η αρρώστεια θα σκορπίσει με άλλον τρόπο. Με το φιλί, την ανάσα, τη σκέψη.
Θα αρκεί φέρεις κάποιον στο μυαλό σου κι αυτός αμέσως θα γίνεται φορέας. Και μόλις ο δύστυχος νιώσει κάτι δυνατό, ένα συναίσθημα, μια λαχτάρα ή μια απόλαυση αμέσως θα ασθενεί. Δε μπορεί κανείς να γλιτώσει.
Θεέ μου!
Είναι όλα μελετημένα τόσο τέλεια! ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ!!!
Ο αλγόριθμος δεν κάνει ποτέ λάθος. Τα μαθηματικά ήταν από πάντα καλώς ορισμένα! Η αρρώστεια που θα πάρει το όνομα του Δαβίδ του Αγίου θα "τελειώσει" αυτό το γένος. O Θεός, όρισε πως ένας άνθρωπος θα εξαφανίσει το ντροπιαστικό δημιούργημά Του, τον άνθρωπο. Άνθρωπος ήμουν κι εγώ όταν ξεκίνησα το θέλημά Του. Τώρα είμαι μόνο ύπαρξη στις υπηρεσίες Του. Όταν όλα θα ΄ναι εντάξει, τότε θα καθίσω κι εγώ ήσυχα και θα διαβάσω με τη σωστή θανατηφόρα σειρά τα σχόλιά μου ξανά και ξανά....Θεέ μου.....δώσε μου τη δύναμή Σου...."
Διάβαζε εκστασιασμένος και αφροί άρχισαν πάλι να πέφτουν από το στόμα του πάνω στη σελίδα.....δεν τον ένοιαζε....γύρισε στον υπολογιστή και συνέχισε λυσασμένος να πληκτρολογεί:
"Thank you for your comment, greetings from Lisbon"....
....θα έμενε ζωντανός πάση θυσία μέχρι το ΤΕΛΟΣ.
"Aυτός θα είναι μεγάλος, και Yιός του Yψίστου θα ονομαστεί. Kαι θα του δώσει ο Kύριος ο Θεός το θρόνο του Δαβίδ του προπάτορά του" (Λουκάς 1:32)
