Σε ένα καφέ, από αυτά που παρακμάζουν μέσω interior designers, από αυτά που είναι ίδια μεταξύ τους.
Κώστα και Λίτσα, κοιτάξτε λίγο έξω. Φυσάει άγρια και το κύμα έρχεται και σκάει με δύναμη πάνω στη σκάλα, στους κυματοθραύστες. Λίγο πριν αρχίσει να γέρνει η Χαλκιδική προς τη Δύση.
Μου θυμίζει με το στενό, στη θάλασσα του Øresund. Μόνο που τώρα δε φωτίζει απέναντι η Δανία, ούτε σου μιλούν Σουηδικά στο καφέ. Όμως έτσι μανιασμένα φυσούσε και τότε και τα κύματα ήταν ίδια.
Καθώς σκοτεινιάζει τα βλέπω στη σειρά να αφήνουν το λιμάνι. Σε τέλειο σχηματισμό, γραμμή σαν παρέλαση, να σέρνουν πίσω τις "υπηρέτριες". Κώστα και Λίτσα, σας παρακαλώ, κοιτάξτε έξω, έστω και μια στιγμή! Είναι η ομορφιά του κόσμου εκεί κι εσεις πίνετε καφέ. Μη με παρεξηγείτε που δε σας προσέχω. Απλά είχα ξεχάσει ότι υπάρχουν και τώρα με έπιασε κάτι.
Απλώνονται, ξανοίγονται ο ένας από τον άλλο, μακρία, σαν ακτίνες άστρου, τόσο τέλεια τυχαίος κύκλος!
Σκοτείνιασε και για λίγο δεν τους έβλεπα, μα σαν κάποιος να δωσε το σύνθημα ανάψανε όλοι μαζί κι έγινε το άστρο φωτεινό!
Μου θυμίζει με το στενό, στη θάλασσα του Øresund. Μόνο που τώρα δε φωτίζει απέναντι η Δανία, ούτε σου μιλούν Σουηδικά στο καφέ. Όμως έτσι μανιασμένα φυσούσε και τότε και τα κύματα ήταν ίδια.
Καθώς σκοτεινιάζει τα βλέπω στη σειρά να αφήνουν το λιμάνι. Σε τέλειο σχηματισμό, γραμμή σαν παρέλαση, να σέρνουν πίσω τις "υπηρέτριες". Κώστα και Λίτσα, σας παρακαλώ, κοιτάξτε έξω, έστω και μια στιγμή! Είναι η ομορφιά του κόσμου εκεί κι εσεις πίνετε καφέ. Μη με παρεξηγείτε που δε σας προσέχω. Απλά είχα ξεχάσει ότι υπάρχουν και τώρα με έπιασε κάτι.
Απλώνονται, ξανοίγονται ο ένας από τον άλλο, μακρία, σαν ακτίνες άστρου, τόσο τέλεια τυχαίος κύκλος!
Σκοτείνιασε και για λίγο δεν τους έβλεπα, μα σαν κάποιος να δωσε το σύνθημα ανάψανε όλοι μαζί κι έγινε το άστρο φωτεινό!
Πυροφάνια...στις μέρες αυτές που δε βλέπεις φεγγάρι...
