Η παρακάτω ιστορία έχει λίγη αλήθεια και λίγο ψέμα....Και αγάπη και σάλιο!
Στο Nieuendam έχει παγκάκια...Πολλά παγκάκια...Και παπάκια....Στα πάρκα με τις λεύκες, κοντά στο γηροκομείο της Beemsterstaat. Το απογευματινό αριστερό -που είναι και το καλό μου - χέρι, έχει από ώρα καταφέρει τον απώτερο σκοπό της ύπαρξης του και χαιδεύει απαλά τη δεξιά ρώγα της Nicolina Visser κάτω απ' το καλοκαιρινό μπλουζάκι της. Περνάνε ζευγάρια ηλικιωμένων με σκυλάκια και κοιτάνε δυο επικίνδυνα καυλωμένα παιδάκια, να μουδιάζουν τις γλώσσες τους, να μπερδεύουν τα πόδια τους, έτοιμα να γαμηθούν πάνω σε ένα παγκάκι, δίπλα σε μια λιμνούλα με παπάκια στο Nieuendam.
Η Nicolina Visser έχει νευράκια. Έχει περίπου δυο ή τρία χρόνια που συστήθηκαν αυτή και η περίοδος και ακόμα δεν έχει αποδεχτεί τελείως τη γνωριμία τους.
- Τουουουτουουου, θα κάνει λίγο αργότερα το ηλεκτρικό τρενάκι που θα πάρει η Nicolina Visser για να πάει στη μικρή κωμόπολή της, στη γλυκειά μανούλα της που τελικά την άφησε να πάει στο Amsterdam με έναν ξένο σχεδόν 7 χρόνια μεγαλύτερό της.
Τι γλυκά τσατισμένο αντίο.....Μην κοιτάξεις πίσω γλυκειά μου Nicolina Visser,μην κοιτάξεις.... dooeeeeiiiii!!!!!!
Κι ήταν αυτή η τελευταία φορά που την είδα. Τώρα θα πάω να πάρω το ποδήλατό μου να πάω βόλτα στη Red Light District. Να χαζέψω ΠΟΥΤΑΝΕΣ στις βιτρίνες.
Πετάλι....πεταλάκι.....κουδούνι...κουδουνάκι...ντριν ντριν....πετάλι......και πουτάνες....με μπορντώ κουρτίνες!
Έχω στο μυαλό μου λουλουδάκια και λαγουδάκια και στο στόμα μου καραμέλες και σοκολατίτσες και όλες τις γλυκιές γεύσεις που αφήνει το γλωσσόφιλο μιας έφηβης τόσο νεραιδένιας όπως η Νιcolina Visser...!
Άσχημες Μαύρες μου φωνάζουν, Ψηλές Ξανθές μου γελάν και μου δείχνουν τα βυζιά τους. Γελάω κι εγώ. Σκέφτομαι τη Nicolina μου όμως....
Ξαφνικά η Nicolina Visser δεν υπάρχει πια. Δεν υπήρξε ποτέ....Ξαφνικά υπάρχει μόνο μια πόρτα με τζάμι, μια κουρτίνα μπορντώ ένα σώμα κι ένα πρόσωπο. Υπάρχει και ιδρώτας υπάρχει και τρέμουλο. Το κουδουνάκι παίζει απ' το τρέμουλο.
Σηκώνεται χέρι, γυρίζει ανάσκελα κι ο δείκτης τεντώνεται και λυγίζει, τεντώνεται και λυγίζει τεντώνεται και λυγιζει
Έλα
Πετάλι γρήγορο, λαχανιασμένο, όχι μην πας...είναι βρώμικη.....
Πετάλι αργό, γύρνα μαλάκα πίσω, παραδέξου το ερωτεύτηκες.....αφου φάνηκε κι αυτή σε θέλει.....Πήγαινε σου λέω....
Γρήγορο, αργό, γρήγορο αργό.....
Σταματάω.
Πάω να μπω. Δε βλέπω καλά έχει κάτι μαλάκες απ'έξω.
Κλειστή η μπορντώ κουρτίνα. Άλλος. Σαν τις τουαλέτες....
Δεν έπρεπε να με περιμένει....;
Καλά σας λένε πουτάνες.....
Κωλοδάχτυλο και φεύγω κλαίγοντας, κάνοντας αργό και βλακωδώς ακανόνιστο, πετάλι....
