Μικρή μαλακισμένη Ολλανδική ερωτική ιστοριούλα εις το φράγμα του ποταμού Amstel και στα περίχωρα

Gogol Bordello 05 - Start Wearing Purple.mp3


Η παρακάτω ιστορία έχει λίγη αλήθεια και λίγο ψέμα....Και αγάπη και σάλιο!

Στο Nieuendam έχει παγκάκια...Πολλά παγκάκια...Και παπάκια....Στα πάρκα με τις λεύκες, κοντά στο γηροκομείο της Beemsterstaat. Το απογευματινό αριστερό -που είναι και το καλό μου - χέρι, έχει από ώρα καταφέρει τον απώτερο σκοπό της ύπαρξης του και χαιδεύει απαλά τη δεξιά ρώγα της Nicolina Visser κάτω απ' το καλοκαιρινό μπλουζάκι της. Περνάνε ζευγάρια ηλικιωμένων με σκυλάκια και κοιτάνε δυο επικίνδυνα καυλωμένα παιδάκια, να μουδιάζουν τις γλώσσες τους, να μπερδεύουν τα πόδια τους, έτοιμα να γαμηθούν πάνω σε ένα παγκάκι, δίπλα σε μια λιμνούλα με παπάκια στο Nieuendam.

Η Nicolina Visser έχει νευράκια. Έχει περίπου δυο ή τρία χρόνια που συστήθηκαν αυτή και η περίοδος και ακόμα δεν έχει αποδεχτεί τελείως τη γνωριμία τους.

- Τουουουτουουου, θα κάνει λίγο αργότερα το ηλεκτρικό τρενάκι που θα πάρει η Nicolina Visser για να πάει στη μικρή κωμόπολή της, στη γλυκειά μανούλα της που τελικά την άφησε να πάει στο Amsterdam με έναν ξένο σχεδόν 7 χρόνια μεγαλύτερό της.
Τι γλυκά τσατισμένο αντίο.....Μην κοιτάξεις πίσω γλυκειά μου Nicolina Visser,μην κοιτάξεις.... dooeeeeiiiii!!!!!!

Κι ήταν αυτή η τελευταία φορά που την είδα. Τώρα θα πάω να πάρω το ποδήλατό μου να πάω βόλτα στη Red Light District. Να χαζέψω ΠΟΥΤΑΝΕΣ στις βιτρίνες.

Πετάλι....πεταλάκι.....κουδούνι...κουδουνάκι...ντριν ντριν....πετάλι......και πουτάνες....με μπορντώ κουρτίνες!

Έχω στο μυαλό μου λουλουδάκια και λαγουδάκια και στο στόμα μου καραμέλες και σοκολατίτσες και όλες τις γλυκιές γεύσεις που αφήνει το γλωσσόφιλο μιας έφηβης τόσο νεραιδένιας όπως η Νιcolina Visser...!

Άσχημες Μαύρες μου φωνάζουν, Ψηλές Ξανθές μου γελάν και μου δείχνουν τα βυζιά τους. Γελάω κι εγώ. Σκέφτομαι τη Nicolina μου όμως....



Ξαφνικά η Nicolina Visser δεν υπάρχει πια. Δεν υπήρξε ποτέ....Ξαφνικά υπάρχει μόνο μια πόρτα με τζάμι, μια κουρτίνα μπορντώ ένα σώμα κι ένα πρόσωπο. Υπάρχει και ιδρώτας υπάρχει και τρέμουλο. Το κουδουνάκι παίζει απ' το τρέμουλο.



Σηκώνεται χέρι, γυρίζει ανάσκελα κι ο δείκτης τεντώνεται και λυγίζει, τεντώνεται και λυγίζει τεντώνεται και λυγιζει

Έλα

Πετάλι γρήγορο, λαχανιασμένο, όχι μην πας...είναι βρώμικη.....

Πετάλι αργό, γύρνα μαλάκα πίσω, παραδέξου το ερωτεύτηκες.....αφου φάνηκε κι αυτή σε θέλει.....Πήγαινε σου λέω....

Γρήγορο, αργό, γρήγορο αργό.....

Σταματάω.

Πάω να μπω. Δε βλέπω καλά έχει κάτι μαλάκες απ'έξω.

Κλειστή η μπορντώ κουρτίνα. Άλλος. Σαν τις τουαλέτες....
Δεν έπρεπε να με περιμένει....;


Καλά σας λένε πουτάνες.....


Κωλοδάχτυλο και φεύγω κλαίγοντας, κάνοντας αργό και βλακωδώς ακανόνιστο, πετάλι....

Φραουλένιες πεδιάδες...

Ένα κλεμμένο ποδήλατο.mp3

Αυτόν το στίχο γιατί δεν τον είχα προσέξει....;;;;


Πόσο ντρεπόμουν...



Τώρα σταμάτησα να ντρέπομαι!

Envy

Envy.mp3

Και νύχια βαθιά, να ματώνουν τη σάρκα....

Κεφαλαιο 3ο: Ιταλική Καθημερινότητα, η ιστορία του Claudio και η puttana

Kύλησαν ήσυχα οι μέρες στην Pistoia, πήγαινα στου Gianluca στις 9 και έφευγα στις 6. Τα μεσημέρια τρώγαμε με τη Giorgia που μαγείρευε απίστευτα και μετά συνεχίζαμε τη δουλειά. Τα απογεύματα γυρνούσα συνεχώς από δω κι από κει, πήγαινα στην αγαπημένη μου Gargantu'a και την έπεφτα πάντα μόνος στο bar με κουβεντούλα με τους Chicco και Alen. Κατά ένα περίεργο τρόπο με είχαν μάθει στα στέκια, ίσως γιατί ήμουν ο μόνος ξένος σε μια πόλη εκατό χιλιάδων ανθρώπων. Ήξεραν τι πίνω, τι pizza προτιμάω, δε μου ζητούσαν χαρτιά στα internet points και στο ξενοδοχείο μου ετοίμαζαν τον πρωινό μου cappucho πριν ακόμα τον ζητήσω. Φαινόταν ότι τους έκανε αίσθηση κάποιος που εμφανίζεται ξαφνικά ολομόναχος χωρίς προφανή σκοπό, για λίγες μέρες σε μια πόλη που δεν έχει ούτε μισό τουρίστα. Ήμουν τελικά μέρος της καθημερινότητάς τους!


Το βράδυ της τελευταίας μέρας στη δουλειά κανονίσαμε με τον Claudio να βγούμε. Ο μαγκάκος αυτός είναι Αλβανός που 'χε έρθει λαθραία πριν από 9 χρόνια στα μέρη εκείνα. Είχε αποτύχει να μπει στην Ελλάδα, αφού στην Καστοριά τον είχαν μπουζουριάσει από νωρίς και στα Γιάννενα περίμενε 3 μήνες το Σαλονικιό νταλικέρη που τον κορόιδεψε ότι θα τον πήγαινε στην Ιταλία και έτσι του έφαγε τα λεφτά. Τελικά, μέσα σε απόγνωση, ένα πρωί ενός Οκτώβρη, βούτηξε στα ανοιχτά του Bari και κολύμπησε στα κρύα νερά της Αδριατικής, πηδώντας από ένα φουσκωτό που περνούσε λαθραία Αλβανούς στην Ιταλία. Το πραγματικό του όνομα ήταν Clontin, από μια γαλλική ταινία που 'χε δει ο πατέρας του λίγο πριν γεννηθεί και του άρεσε το όνομα. Αλλά ποιός εξηγεί τώρα στους Ιταλους....το κάνεις Claudio και τελείωσε.

Ο Claudio ξεκίνησε τη ζωή στην Toσκάνη ως βαποράκι κοκαίνης στο Montacatini Terme, μια πόλη δίπλα στην Pistoia που έχει άπειρα ξενοδοχεία για τους λάτρες των λουτρών, πολλή χλίδα και νυχτερινή ζωή. Εκεί έσπρωχναν την κοκίτσα μαζί με άλλα Αλβανοαλανάκια, ώσπου μια μέρα μύρισε μπαρούτι και ο μικροκαμωμένος Claudio "έστριψε" για παραδίπλα, στην Pistoia όπου άρχισε την τίμια εργασία στο φυτώριο του Gianluca.

Ήρθε και με πήρε από το ξενοδοχείο, μου έδωσε να οδηγήσω το αμάξι του για να το τεστάρω και βγήκαμε στην autostrada με 190χλμ την ώρα προς το Montecatini. Στα Ιταλικά τα λέγαμε και βγάζαμε πολύ γέλιο στη διαδρομή. Παρκάραμε κάπου στο κέντρο, αράξαμε σε ένα bar κι εκεί μου είπε την ιστορία του. Στο τέλος μου ορκίστηκε ότι αν έπαιρνε τα ίδια λεφτά που παίρνει τώρα θα προτιμούσε να γυρίσει στη χώρα του κι ας είναι σκατά η κατάσταση εκεί.

Ο μαλάκας δε μ' άφηνε να πληρώσω, κάθε φορά που προσπάθησα έλεγε: "Νοοοο, mai con Claudio"
Πήγαμε στη μεγαλύτερη discoteca του Montecatini, ήταν ό,τι πιο 80's έχω δει στη ζωή μου. Don Carlos με τ' όνομα.

Γυρνώντας προς Pistoia μεριά μου λέει ο Claudio:
- ..........vuoi trompare sta sera?
- Ιο trompare?Cosa, una puttana?
-Siiiii, una puttana.

Ο Claudio πηδούσε συχνά πουτάνες γιατί, έλεγε, ότι έλειπαν οι γυναίκες από την περιοχή.
"Νο moni in Pistoia... no moni..." έλεγε, το μουνί ήταν η μόνη ελληνική λέξη που είχε φροντίσει να μάθει όσο κάθησε στην Ελλάδα!

Προσπάθησα λοιπόν διακριτικά να το αποφύγω , λέγοντας αμήχανα πως "Εντάξει, όχι καλά είμαι μωρέ κλπ..." κι o Claudio μου πε:" Οκ πάμε μια βόλτα να δεις,έτσι για πλάκα."

Μπουρδελότσαρκες κάναμε κι από πιτσιρίκια, ιδίως έτσι μέσα στο αμάξι όπως τώρα, να γλιτώνεις και το κρύο του Φλεβάρη, κανένα πρόβλημα. Γιατί εκεί οι πιο πολλές πουτάνες της Pistoia τη στήνουν στην επαρχιακή οδό για Φλωρεντία μέσα στη νύχτα, ολομόναχες, συνήθως χωρίς νταβατζήδες, σε κλειστά σκοτεινά βενζινάδικα, ή σε σημεία γνωστά στους αγαπητικούς τους.
Τρέχοντας με το Golf, ξαφνικά ο C. φρενάρει απότομα, τραβάει χειρόφρενο και επι τόπου γυρίζει το αμάξι προς την άλλη μεριά. Κάνα δυο φορτηγά κορνάρουν αλλά ο Κλαύδιος στ' αρχίδια του. Βουρ για τον πατσά.

- Πού την είδες; του λέω
- Εeeeehhh, μου λέει, guarda, guarda (πρόσεχε, πρόσεχε)!!!

Πάμε κοντά της. Είναι μια μαύρη πιτσιρίκα, σίγουρα κάτω απο 18. Πανέμορφη. Με ένα ξέκωλο κολλητό shorts, με μπούστο και δίχτυ από πάνω από το φουσκωμένο στήθος της.

Ο C. αρχίζει για πλάκα τα παζάρια. Έτσι νόμιζα δηλαδή.

- Εeeeeh της λέει, ragazzina, quandi euri vuoi per una volta?
- Trenta
- Noooo venti, απαντάει ο C.
- Τreeenta λέει εκείνη γκρινιάζοντας με το μαλάκα τον Αλβανό που της κάνει παζάρια νυχτιάτικα.
Ο C. παίρνει το πιο γλυκό του ύφος:
- Veeenti
- Τreeenta αυτή ακόμη πιο γλυκά
Ο C. επιμένει και τελικά την πείθει. Μας λέει να πάμε πίσω από το πλυντήριο. Οδηγάει το αμάξι εκεί.
Εγώ έχω αρχίσει να τα παίρνω που ο C. καύλωσε να γαμήσει τέτοια ώρα και θα περίμενα στο κρύο να τελειώσει. Μόλις σβήνει τη μηχανή μου λέει:

- Αlora, πάω να καπνίσω, εσύ κάτσε εδώ μέσα και γάμα όσο θες, με την άνεσή σου.....
- .................μα.......
- ΕΓΩ κερνάω, ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ δεν πληρώνει με τον Claudio! είπε φεύγοντας με το τσιγάράκι του στο στόμα.

"Το make love to a motor car,
it's all I want to do
don't care about the color
black green or blue..."

- Tiger Lillies.mp3


Ρε γαμώτο,να σας ψιθυρίσω κάτι χωρίς να το ακούσει ο Claudio.... είχα από μικρός πείσει τον εαυτό μου ότι δε θα πληρώσω ποτέ για σεξ, ακόμη και στις πιο μεγάλες στιγμές μοναξιάς μου, παρόλο που αγαπάω τις πουτάνες και πάντα με γοήτευε η ζωή τους, η δουλειά τους και η δύναμή τους. Όταν έζησα στο Amsterdan πήγαινά έξω από τις βιτρίνες της Red Light District και τις χάζευα. Τους χαμογελούσα μισοκαυλωμένος και μισογοητευμένος. Κι αυτές με φωνάζανε να μπω. Κάποτε, για μια στιγμή ερωτεύτηκα μια μελαχρινή από κείνες τις νεράιδες, όμως δεν μπήκα μέσα. Έφυγα πάνω στο ποδηλατάκι μου και όταν μετά από λίγο ξαναγύρισα αποφασισμένος, η μπορντώ κουρτίνα της είχε κλείσει...
...κάποιος άλλος πιο βιαστικός, που δεν είχε τους ίδιους ενδοιασμούς με μένα είχε μπει μέσα της....

Θες, λοιπόν, από ντροπή για τον C. που θα απογοητευόταν, θες για τον κόπο που έκανε για το παζάρι του και το ότι ήθελε ντε και καλά να κεράσει από καλή θέληση και φιλόξενα αισθήματα, θες από μετάνοια για κείνη στο Amsterdam, θες στο τέλος γιατί μου είχε αρέσει πάρα πολύ αυτή η μικρή νέγρα...

... Το είχα πάρει απόφασει ότι ήταν μοίρα μου να πηδηχτώ πρώτη φορά με πουτάνα στη χώρα που γέννησε τη λέξη.



Είχα αρχίσει να φτιάχνομαι, τράβηξα και τη θέση πίσω για να έχω χώρο.
Περίμενα κάπου 5 λεπτά. Δεν είχε έρθει. Βγήκα έξω και φώναξα τον C. Αυτός εξοργισμένος άρχισε να την ψάχνει. Δεν τη βρήκαμε. Προφανώς η μαυρούλα τσιμπήθηκε από κάποιον πελάτη με μεγαλύτερη οικονομική επιφάνεια από τον C., που απλόχερα, χωρίς παζάρια και μαλακίες της πρόσφερε τα 30 ευρώ που ζητούσε για ένα πήδημα.

Τρελαμένος ο C. γκάζωσε το αμάξι του για να μου βρει στα γρήγορα μια άλλη πριν μου φύγει η καύλα....



Εκείνο το βράδυ, από πουτανικής άποψης ήταν το πιο άδειο της Pistoia. Όλες οι piazze έρημες. Ο C. τα είχε πάρει πολύ άσχημα. Βρήκαμε κάνα δυο αλλά τις απέφυγα με τη δικαιολογία πως δε μου άρεσαν και τότε ο C. πήγαινε πάσο αν και πρόσεξα ότι με κοίταξε πολύ περίεργα εκείνες τις στιγμές.

Είχε πάει 3μιση και τελικά γυρίσαμε μέσα στην πόλη. Με πήγε στο ξενοδοχείο μου και χαιρετηθήκαμε. Τον ευχαρίστησα για τη βόλτα και πολύ απλά του είπα τα ξαναλέμε, λες και θα βρισκόμασταν πάλι αύριο στου Gianluca!

Στο δωμάτιο η τηλεόραση μου κράτησε συντροφιά λίγο πριν με πάρει ο ύπνος ανάμεσα σε όνειρα, ψεύτικα βογκητά και δήθεν οργασμούς από το γαλλικό Rap-τσοντοκάναλο Zik.

UNGEREN BLIR - O ΝΕΟΣ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ

Oι αγώνες τους





Η ήττα τους ;




ΟΧΙ ΑΚΟΜΑ
ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ

SEE YOU AT THE BARRICADES!

Παρεμβολή στα κεφάλαια "Ιταλία" μετά τις εξελίξεις της 1ης Μάρτη

Παρακαλω διαλέξτε την ΟΡΓΗ σας

The Clash - I Fought the Law.mp3
Sex Pistols - Anarchy In The UK.mp3
Tool - Lateralus - 05 Schism.mp3
Wxra Speiroxaith - Perithorio.mp3
John Lennon - Give Peace A Chance.mp3
RAGE AGAINST THE MACHINE - Bulls On Parade.mp3


Την 1η Μάρτη το Ungdomshuset έπεσε.

Με κατασταλτική επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής ομάδας της Δανέζικη αστυνομίας εκκενώθηκε και συνελήφθησαν οι κάτοικοι.


Περισσότερα εδώ

"Διεθνής ανακοίνωση από το Ungdomshuset"

Παραμένουμε δυνατοί και με το ηθικό ψηλά, παρά τις
πιέσεις της τρέχουσας κατάστασης.

Οι πολιτικές διαπραγματεύσεις κατέρρευσαν τη στιγμή που το δημοτικό συμβούλιο αρνήθηκε τις απαιτήσεις μας κι εμείς απορρίψαμε τη θλιβερή προσφορά τους.

Τους τελευταίους μήνες έχει εκφραστεί μια αστείρευτη δύναμη και το επίπεδο δραστηριοποίησης μέσα και γύρω από το σπίτι δεν έχει υπάρξει ποτέ τόσο υψηλό όσο τώρα. Αυτό οφείλεται στη μαζική τοπική και διεθνή υποστήριξη που λάβαμε.

Οι καρδιές μας ζεσταίνονται από τα νέα των δράσεων αλληλεγγύης στη Δανία, τη Ρωσία, τη Λιθουανία, την Πολωνία, την Ιαπωνία, την Αυστραλία, τον Καναδά, τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, τη Σουηδία, τη Γαλλία, την Ελβετία, την Αυστρία, την Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Αγγλία, την Ισπανία, τη Νορβηγία, τη Φινλανδία, την Ολλανδία και αλλού.

Απευθύνουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλες τις δράσεις που έγιναν από τόσους πολλούς. Εσείς είστε ο λόγος που το Ungdomshuset εξακολουθεί να υπάρχει σαν ενεργός, αυτόνομος, ελεύθερος χώρος.

Ενώ οι διέξοδοι λιγοστεύουν, η εκκένωση φαίνεται πιθανότερη από ποτέ. Γι αυτό καλούμε τους φίλους μας να δράσουν τώρα αλλά και όταν το Ungdomshuset εκκενωθεί. Σας καλούμε να έρθετε στην Κοπεγχάγη ή να δράσετε αλληλέγγυα στη δική σας πόλη. (...)

Κάντε σχέδια. Ετοιμαστείτε. Συνεχίστε την αντίσταση.
UNGDOMSHUSET BLIR! TO UNGDOMSHUSET ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ!

Αντισταθείτε, τα "Ungdomshusets" του κόσμου πρέπει να μένουν!!!