Αυτές τις μέρες σκέφτομαι μόνο ότι οι αδύναμοι και αναποφάσιστοι άνθρωποι είστε πιο θανατηφόροι κι από τα πιστόλια. Πέρσι ένας τέτοιος πήγε να με σακατέψει. Ευτυχώς όλα ήταν μια πλάνη. Φέτος έχω βρει καινούριο αλεξίσφαιρο καλού κακού! Παίρνω τα μέτρα μου. Όπως όλοι σας.
"Καλύτερα να έχουμε το νου μας...." Σαν τρομαγμένοι νέοι γονείς, λες και μέσα μας κοιμάται κανένα νεογέννητο.
Κι έτσι γινόμαστε ίδιοι καμιά φορά! Αδύναμοι και φοβιτσιάρηδες. Κρατάμε καβάτζες. Με μια διαφορά. Θέλω δικό μου μόνο ό,τι αποφάσισε να μου ανήκει.
Όχι όλα.
Κι εσύ που ενώνεις, στα Ρώσικα, τα χέρια προς τον ουρανό, για να μη το καταλάβει κανείς, εσύ που μου γράφεις λευκά μηνύματα σε άσπρο φόντο γιατί φοβάσαι να παραδεχτείς ότι τα έγραψες, να ξέρεις αυτό: Λατρεύω το καμουφλάζ που γίνεται για παιχνίδι και κυνηγητό. Το σιχαίνομαι ωστόσο όταν γίνεται από μισόφοβο. Το επόμενο μήνυμα που θα θελήσεις να μου στείλεις θα το παραλάβω μόνο όταν η γλώσσα σου σχηματίσει ένα ένα τα γράμματά του στον ουρανίσκο μου. Αλλιώς μην μπεις στον κόπο. Χτες, η απογοήτευσή μου τρύπησε το σύμπαν. 19:30μ.μ.. Είμαι σκληρός και μαλάκας. Θα το πεις σίγουρα. Αλλά αν μύριζες, έστω και μια στιγμή τα καμμένα μου, θα έπρεπε να έχεις τρομάξει τόσο που θα γινόσουν σαλιγκάρι για πάντα μέσα στο κινητό σπίτι σου.
Το Σαββατόβραδο με μακέλεψε μια άγνωστη. Ήρθε στα ίσια δίπλα μου μιλήσαμε λίγο, ήπιαμε και ξεσκιστήκαμε πολύ. Δε μ' άρεσε καν. Έλεγε τάχα πως δεν τα κάνει αυτά συνήθως και πως δεν της έχει ξανασυμβεί. Κι εγώ έκανα πως την πίστευα. Είχε τόση πολλή πλάκα όλο αυτό το παραμύθι! Κι ήταν τόσο απολαυστικό, που δεν της άξιζε αλλά έκλεψε κάτι από μένα επείδη είχε καλό timing.
"Καλό timing" δε λένε κι αυτοί οι director manager assistant department marketing, που πεθαίνουν νέοι Morgana μου;
Έτσι θα γίνεται απο δω και μπρος. Ό,τι φαγητό χαλάει θα πετιέται στα σκουπίδια των Σαββάτων. Χτες το βράδυ κατά τις εφτάμιση χάλασε και η κατάψυξή μου. Δε νομίζω να τη φτιάξω ποτέ ξανά. Αν το κάνω θα έρθει η μάγισσα Morgana μου να την ξαναχαλάσει και να με συνεφέρει.
Είναι η δική μου καβάτζα που σας έλεγα πριν!
Όσο για όλους τους υπόλοιπους που συχνά παραμονεύετε στις ζωές των άλλων γιατί δεν έχετε δικές σας, σας παρακαλώ μην τολμήσει κανείς σας και ξεχαστεί και κάνει ότι υπήρξε ποτέ αυτό το ποστ. Δε θα είμαι και πολύ καλός άνθρωπος τότε.
Ξεκινάει καινούρια εποχή. Με την αιώνια αδερφή μου απαλλασσόμαστε από πολλά. Χτίζουμε τείχη.
Όχι αδιαπέραστα. Ποτέ. Κάποιους θα τους παρακαλέσουμε να μας επισκεφθούν. Ελπίζω να είναι όσο περισσότεροι γίνεται.
Και τώρα να με συγχωρείτε γιατί πρέπει να εκραγώ!
MEIN HERZ BRENNT
