Supercazzola prematurata

Να ‘ναι μέρες που να σε νοιάζει μόνο ο ήχος που αφήνεις,
όταν τα αγνοείς όλα
προκειμένου να σώσεις τα άλλα που αγαπάς να κρατάς μέσα σου

κι ας είναι και μέρες που θυμίζουν
την ερημιά που αυξάνει
καθώς βυθίζεται το τελευταίο κομμάτι από ένα καράβι

και να έχεις τη δημιουργικότητα από πάνω
που θα ‘ναι λεπτό και πλατύ σύννεφο
σαν όστια
και που μαυρίζει ξαφνικά έτοιμο να διώξει έργα τέχνης προς τη γη

και να σου λέει: «Τώρα θα σου βρέξω… ή μάλλον ύστερα…»

κι έτσι να αναγκάζεσαι να πετάς προς τα μέσα του και να ψαρεύεις ομορφιές κινδυνεύοντας πάντα

να αφήσεις εκεί μέσα ζωή και συμφέροντα

χαχαχα συμφέροντα!

δε θα ‘ναι οι μέρες αστραπή, τίποτα πια σε …FF >> …
τότε θα ερωτεύεσαι - τάχα - στο δρόμο,
κάθε δέκα λεπτά, όταν αφαιρείσαι και ξεχνάς να μετράς τα πλακάκια στο πεζοδρόμιο...

2, 4, 6, 8...σε παρακαλώ πολύ, ΧΩΡΙΣ να πατάς τις γραμμές ανάμεσά τους

ας ήσουν για μια βδομάδα ο ξεπεσμένος μεσήλικας, Conte Raffaello Mascetti...
δυστυχής ψευτοτσιγγάνος όπως και τώρα

όχι Δον Κιχώτης, τρε μπανάλ για σένα αγαπητέ...

ο Raffaello Mascetti είναι ότι πρέπει

να γίνονταν όλα μόνο για την πλάκα ρε φιλαράκο...