Σας ευχαριστούμε ω πανέμορφες συμπτώσεις της ζωής...!
----Ljubljana (Plotcnic) 09/2005----
Οι Arhai on stage, μπάντα 10μελής από το Βελιγράδι, ambient με επιρροες από Σέρβικη παράδοση αλλα με πολύ ηλεκτρικό και ηλεκτρονικό ήχο, πέντε γυναικείες φωνάρες, τους Goran & Alexander στα κρουστά, τσέλο, φλάουτο, μπασοκίθαρα...Παίζοντας πάνω στο ίδιο drum set με τον Goran, τα percussions του Αlexander, σε μια μικρή σκηνή στην πλατεία Plotcnic της Ljubljana, όλα μαγικά.
Καφέ στο Macek και ατελείωτες συζητήσεις.
Φίλοι λοιπόν. Τέσσερις μέρες στο "Terminal Balkan Art Festival" έμοιαζαν όνειρο. Η επιστροφή πίσω=εγγυημένη μελαγχολία και μάλιστα είχα και ένα λόγο παραπάνω αφού γυρνώντας στην Ελλάδα είχα και ένα μικρό 7μηνο υπόλοιπο σε φόντο "woods camouflage" με κόκκινο μπερέ, με προσοχές και χαιρετούρες.Η μπάντα μου έφυγαν πριν από μένα. Η μέρα που μου απέμεινε ήταν δραματικά καταθλιπτική. Καλύτερα να ακουλουθούσα τους υπόλοιπους στο Amsterdam παρά να ζούσα ακόμη μια μέρα στην πανέμορφη Σλοβένικη πρωτεύουσα γιατί ένιωσα εντονότερα το τσίμπημα του αποχωρισμού των στιγμών εκεί. Στο καφέ του Celica Ηostel (Tσέλιτσα, καμία σχέση με το μοντέλο της TOYOTA) η Jasna Jovicevic να με αγγίζει απαλά στο λαιμό, όλα βροχή και κρύο, σέρβικα αντιο "dovidjenja" στον αέρα, τρένο και 24ώρες κλειδωμένος, μόνος σε 6κλινη κουκέτα, διασχίζω τα βαλκάνια μες στη νύχτα και έχω μιλήσει μόνο στον βαγονιέρη και σε 2-3 συνοριακούς κάθε που αλλάζαμε χώρα και μηχανή.
----Λουτρός Αλεξανδρούπολης 07/2006----
Φτάσαμε σε ένα από εκείνα τα μικρά φτηνα μεν, αλλά συμπαθέστατα ξενοδοχεία, που τα ξέραν ακόμη κι οι πατεράδες μας από όταν ήταν φαντάροι προ αμνημονεύτων στον Έβρο. Είχαμε μάθει πως οι Arhai θα έπαιζαν ξανά μαζί μας στην ίδια σκηνή 10 μήνες μετά τη Ljubljana. Είχαμε χάσει επαφή μαζί τους, είχαμε σκορπίσει κι εμείς σε στρατούς και σπουδές στα εξωτερικά. Με το που φάνηκε η Iva με τον Alex όλα ήταν γνώριμα πια!
Φαντασικό το βράδυ πριν και μετά το soundcheck. Είχαμε να παίξουμε από τότε. 10 μήνες χωρίς συναυλιά ξεσκουριάσαμε αμέσως, με το Φώτη να πετάει τις συνήθεις καφρίλες από μικροφώνου, ο Άρτζος έφερε κοντραμπάσο ο τρελός, Τσέλιος να παίζει soprano & alto sax και να τα δίνει κι ο new member Πούλιος τόσα χρόνια στα παραδοσιακά καθιστός με παπούδες και χορευτικά να σκίζει στα όρθια το στεργιανό του το λαούτο έχοντας φρικάρει με τον κόσμο που χορεύει ακανόνιστα και αταμάτητα από κάτω...
Ξημερώνει κάπου κοντά στις 5 σένα μικρό δωμάτιο Έλληνες και Σέρβοι, 20 άτομα ο ένας πάνω στον άλλο, κάπου να γυρίζει ενα τσιγαριλίκι, απέναντί μου τα μάτια της Iva, δίπλα η μυστηριώδης κούκλα Ljubica που δυστυχώς μου χει γυρισμένη την πλάτη, ο Goran μεθυσμένος, ο Alex βαμμένος τέλεια, κάπως σαν το κοράκι με τον Brandon Lee (οι άτιμες τον ζωγράφισαν πάνω στον ύπνο του), η Tamara να 'χει γονατίσει τον μπάφο και οι μπύρες να πηγαίνουν από δω κι από κει. Αντίο και πάλι με υποσχέσεις για κοινές συναυλίες σε Θεσσαλονίκη-Βελιγράδι, emails φωτογραφίες κακό.
Όλα όμορφα! Μojdrug Arhai dovidjenja τα λέμε σύντομα.
